گیرم که یلدا بیاید .شبی هم به درازا بکشد
برفی هم ببارد سفره ای هم چیده شود
اناری هم باشد و دیوان حافظی هم
چه یلدایی؟چه برفی؟چه فالی؟
بی تو اینجا همه شب یلداست...
همه شب سرد است....
همه شب فال مرا میگیرد یاد آشفته ی تو...
عمرتان یلدایی...
آنکس که میگفت دوستم دارد عاشقی نبود که به شوق من آمده باشد
رهگذری بود که روی برگ های پاییزی راه میرفت واین صدای:
خش خش برگ ها..............................
همان آوازی بود که من گمان میکردم میگوید:
دوستت دارم.............................
دل مـــن همینــــجا یـــــــــخ میـــــزنــد !
چه فاصــله زیــادی است از سـر تـو تا دل مــن . .
من قصه با تو بودن را اینگونه بیان می کنم یکی بود....
هنوزم هست....
شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم